Bukal ng Buhay

Si Jesus ay umalis at napadaan sa lugar ng Samaria. Dumating siya sa isang bayan na tinatawag na Sicar. Malapit ito sa bukid na ibinigay ni Jacob sa kanyang anak na si Jose. Dito matatagpuan ang balon ni Jacob.  Dahil siya’y napagod sa paglalakbay,  umupo si Jesus sa tabi ng balon. Katanghalian na noon. May isang Samaritanang dumating upang umigib, at sinabi ni Jesus sa kanya, Maaari mo ba akong bigyan ng maiinom?  Wala noon ang kanyang mga alagad dahil sila’y bumibili ng pagkain sa bayan. Sinabi sa kanya ng babae, Ikaw ay Judio at Samaritana naman ako!  Bakit ka humihingi sa akin ng inumin?  Sinabi niya iyon sapagkat hindi nakikihalubilo ang mga Judio sa mga Samaritano. (Juan 4:4-9)

Si Hesus ay naghihintay sa isang babaeng Samaritana, na itinuturing na marumi ng mga Hudyo dahil sa ibang uri ng kanilang pagsamba at mga kaugaliang may halong pagano. At ang babaeng iyon ay nagkaroon ng limang asawa at may kinakasama na hindi niya asawa. Ito ang maaring dahilan kung bakit sumasalok siya ng tubig sa tanghaling tapat kung saan mainit ang sikat ng araw. Iniiwasan niya ang mga tao na madalas sumalok tuwing umaga o sa takipsilim. Maaring hinintay ni Hesus ang pagdating niya. Pinutol ang maling kaugalian na di pakikihalubilo ng kanyang lahi sa mga Samaritano at ipinahayag niya sa kanya ang salitang nagbibigay buhay.

Sumagot si Jesus, "Kung alam mo lamang ang kaloob ng Diyos, at kung sino itong humihingi sa iyo ng inumin, ikaw ang hihingi sa kanya at bibigyan ka naman niya ng tubig na nagbibigay-buhay. Sumagot ang babae, "Ginoo, malalim ang balong ito at wala ka namang panalok. Saan ka kukuha ng tubig na nagbibigay-buhay? Ang balong ito ay pamana pa sa amin ng aming ninunong si Jacob. Dito siya uminom, gayundin ang kanyang mga anak at mga hayop. Higit ka pa ba sa kanya?" Sumagot si Jesus, Ang bawat uminom ng tubig na ito’y muling mauuhaw, ngunit ang sinumang uminom ng tubig na ibibigay ko sa kanya ay hindi na muling mauuhaw kailanman. Ang tubig na ibibigay ko ay magiging batis sa loob niya, at patuloy na bubukal at magbibigay sa kanya ng buhay na walang hanggan. (Juan 4:10-14)

Naalala ko ang isang nakakatawang kuwento. May isang Igorot na bumaba ng bundok upang ipamili ang kanilang mga produkto. At nang siya'y mauhaw at humingi siya ng tubig sa isang tindahan ay itinuro siya sa gripo. Nagtaka siya sapagkat walang tubig. Mayamaya'y may dumating at pinihit ang gripo at takang-taka siya sa lumabas na tubig. Manghang-mangha siya habang uminom. Nagtanong siya kung ano ang tawag doon sa ininuman niya at nang malaman ay pumunta siya sa hardware at bumili ng maraming gripo. Sabi niya, hindi na sila mapapagod pang sumalok ng tubig sa balon. At nang makarating siya sa bundok ay sinubukan niyang itali ang isa sa mga nabili niyang gripo sa poste. Ipinakita niya sa kanyang mga kababayan ang bago niyang natuklasang paraan ng pagsalok ng tubig. Subalit, nang buksan niya ang gripo ay walang nailabas na tubig. Naisip niya na baka sira lamang ang gripong nabili niya. Subalit, wala ni isa sa mga gripong nabili niya ang naglabas ng tubig. Takang-taka siya kung bakit.

Katulad ng gripo, walang kabuluhan ang buhay natin kapag hindi nakakonekta kay Hesus--- ang bukal ng buhay. Maaring nabubuhay nga tayo subalit, hindi ganap.  Maaring matagumpay nga tayo sa ating mga larangan, maaaring tayo ay maging mayaman o sikat subali't hindi tayo masayang nabubuhay. Sabi nga sa Ingles: we will simply exist but we do not live.

Sinabi ng babae, Ginoo, bigyan po ninyo ako ng tubig na ito upang hindi na ako mauhaw, ni pumarito pa upang sumalok muli. (Juan 4:15)

Ang babaeng Samaritana ay maaring makasalanan, marumi sa tingin ng mga Hudyo at maging sa tingin ng kanyang mga kapwa Samaritano, subalit naroon ang pagiging bukas ng kanyang puso na kilalanin si Hesus at mabigyan ng tubig na nagbibigay-buhay. Pagkatapos ng pag-uusap nila ay iniwan niya ang banga- ang sisidlan ng tubig at ang balon upang ipahayag sa kanyang mga kasamahan ang mga itinuro sa kanya ni Hesus. Ang kanyang reaksiyon niya matapos ipahayag ni Hesus ang Tubig na nagbibigay-buhay ay kakaiba sa reaksiyon ni Nicodemus, isang Pariseo na tinuruan din ni Hesus ng maraming bagay na may pagkakatulad sa kanyang mga isinabi niya sa babaeng Samaritana. (c.f. Juan 3:5). Hindi siya naging alagad ni Hesus sa takot niyang pagtawanan o itakwil ng kanyang mga kapwa Pariseo. Ang reaksiyon ng babaeng Samaritana ay kakaiba sa reaksiyon ng mga alagad ni Hesus nang dumating sila pagkatapos bumili ng pagkain. Sinabi nila kay Hesus,"Guro kumain na po kayo." At siya'y sumagot, "Mayroon akong pagkain na hindi ninyo nalalaman." At sila'y nagtanong sa isa't isa, "Sino kaya ang nagbigay sa kanya ng pagkain?" At sinabi ni Hesus, "Ang aking pagkain ay ang tuparin ang kalooban ng aking Ama." (Juan 4:31-34).  Hindi sila humingi ng pagkain kay Hesus matapos niyang ihayag na mayroon siyang pagkain na hindi nila alam. Hindi sila katulad ng babaeng Samaritana na biglang humingi ng tubig na nagbibigay buhay kay Hesus kahit bago pa lang silang magkakilala. Kahit na matagal na nilang kasama ni Hesus ay hindi sila nagkaroon ng pagkakaunawa kagaya ng babaeng Samaritana.

Tayo ay inanayayahan ngayon na lumapit sa Bukal ng Buhay. Sa kabila ng ating mga pagkakasala at pagkakamali, nariyan ang pauli-ulit na pagkakataong ibinibigay ni Hesus. Mayroon akong mga kilala na hindi na nais magbago dahil sa iniisip nilang huli na. O kaya naman ay nahihirapan silang tumayong muli matapos ng paulit-ulit na pagkakadapa. Kagaya ng babeng Samaritana, buksan natin ang ating puso na tanggapin ang kapatawaran at ang bagong buhay na dala ni Hesus. Katulad niya, inaanyayahan tayo na iwanan na ang banga ng lumang buhay at balon ng mga lumang paniniwala at tanggapin si Hesus bilang Bukal ng ating Buhay.

At sinabi ng Panginoon, "Halikayo sa tubig, kayong mga nauuhaw! Halikayong mga dukha, halina, tumanggap ng trigo at kumain! Halina at uminom ng alak at gatas, libre at walang bayad! Bakit ninyo aaksayahin ang inyong pera sa hindi naman pagkain at ang inyong mga sahod sa hindi nakapagpapabusog? Makinig kayo sa akin at kayo'y kakain ng masagana. Kayo'y magagalak sa marangyang piging. Halikayo, makinig at nang magkaroon kayo ng buhay!" (Isaias 55:1-3)

Fiat! I Come to do Your Will!

 In the sixth month of Elizabeth’s pregnancy, God sent the angel Gabriel to Nazareth, a town in Galilee,  to a virgin pledged to be married to a man named Joseph, a descendant of David. The virgin’s name was Mary.  The angel went to her and said, “Greetings, you who are highly favored! The Lord is with you.” (Luke 1:26-28)

Imagine Mary's surprise when an angel greeted her. As a devout Jew, she is one of those waiting for the coming of the Messiah, who will rescue them from their enemies (at that time, the Romans), who will bring back David's Golden age of Israel and will bring unity and peace throughout the land.  She cannot imagine that the woman who will bear the Messiah will be her and she cannot understand how will it happen since she doesn't know any man who touched her. It is impossible to understand in human logic how, the Creator will be inside his creature or how a Powerful God will dwell in a womb of a simple girl.

And, how will her close friend and protector, Joseph react when he finds out that she is pregnant without him making intercourse with her? What will her parents Joachim and Anne feel if they see that their daughter is pregnant by someone else other than whom she was engaged to? How will the people of Nazareth understand this? What will they say about Mary's family?

In the Mosaic Law, adultery is punished by stoning. So, will Mary's fate as she betrothed to Joseph, if people find out that she is pregnant and Joseph is not the father. Mary must be frightened of the announcement. Sometimes, it is different from how painters picture it: Mary's face serene or smiling while an angel is speaking to her inside a small room. Mary must have doubts: If I am favored by God, why will he let me suffer? Why will he lead me to a difficult trial of faith if I am his favored one? Why...?

But the angel replied: “The Holy Spirit will come on you, and the power of the Most High will overshadow you. So the holy one to be born will be called the Son of God. Even Elizabeth your relative is going to have a child in her old age, and she who was said to be unable to conceive is in her sixth month.  For nothing is impossible with God!" (Luke 1:35-37) Mary, a simple teenager, who doesn't know much about the wisdom of the scribes and Pharisees then understood that it is through the mysterious work of God.  She knows it is beyond her intellect. She cannot understand but there must be a good reason for this because this is an act of God.

She then answered: "I am God's servant, let it be done unto me according to what you have said. " (Luke 1:38) She knows humility. She knows she understands little. She doesn't know what will happen to her. But, since God works through her, she knows she will be taken care of him who calls her for a mission. Yet, she knows everything will be all right. She believes that indeed she is his highly favored one.

After the annunciation, she gave birth to her God. And the night of her faith continues. In the Old Testament or the Hebrew Scriptures which Mary must have read, it has never known for God to be helpless or could undergo suffering. Yet, she sees God crying and will only stop after she gives him milk, a God falling on his first steps while learning how to walk, a God who cannot speak and needs to be taught his first words, a God peeing on diapers and a God who must be carried on her arms in order to fall asleep. When Jesus grew up, she will see him different from other children and will speak to them in some words they cannot understand: When asked why he stayed in the temple after the Passover, Jesus answered her: "Why do you search for me? Didn't you know I must be in Father's house?" (Luke 2:49) How difficult it must be for a mother being answered by a son like that! Yet the Gospel says that she reflected all these in her heart. (Luke 2:51)

The obedience of Mary came with a price at last. But it is still painful, her son dying on a cross with her beneath him. The sword which Simeon foretold has pierced her heart. Who will understand the pain she was bearing at that time? Who will be the mother who can bear to see her son covered with wounds and is dying in front of her? I cannot forget that scene in the move The Passion of the Christ where Mary cries deeply, while her son is being nailed to the cross. Yet, she is looks brave if you look at her eyes. Mary said to the dying Christ: "Flesh of my flesh, blood of my blood, let me die for you." If only she could help him carry his cross or remove the nails on his hands out of love for him, she will do so. But, she knows, although cannot fully understand, that it is the will of God to redeem mankind through his great suffering. That is why she stood at the foot of the cross. Mary surrendered everything to God in oneness to the Perfect Sacrifice of her Son.

In the end, Jesus rose from the dead and ascended into heaven. The Father has given him all authority in heaven and on earth. (Matthew 28:18) And later, after Mary's journey on the earth is over, she was taken up to heaven. Such is a reward for a person who fully surrendered her whole life to the will of God. 

The story of Mary is our story as well. There are things we cannot understand. There are trials that make us fall even consume all our strength. We may feel doubts and discouragements. But we are called like her to say "FIAT--- so be it. I am your servant. I come to do your will!"

 "You do not ask for sacrifice and offerings but an open ear. You do ask for holocaust and victims but instead--- Here I am!" (Psalm 40:6-7)

Panginoon, Mabuti’t Naririto Kami!

Pagkaraan ng anim na araw, isinama ni Hesus si Pedro at ang magkapatid na Santiago at Juan, at sila’y umakyat sa isang mataas na bundok.  Habang sila’y naroroon, nakita nilang nagbago ang anyo ni Hesus, nagliwanag na parang araw ang kanyang mukha at nagningning sa kaputian ang kanyang damit.(Mateo 17:1-2)

Matapos ipahayag ni Hesus sa kanyang mga alagad na siya ay magbabata ng hirap at papatayin subalit babangon sa ikatlong araw, pinalakas ni Hesus ang kanyang loob at ng kanyang mga alagad sa pamamagitan ng pananalangin sa bundok. Ang bundok ay siyang madalas panalanginan ng mga Patriyarka at mga sugo ng Diyos kagaya ni Abraham sa bundok ng Moria nang tangka niyang ialay si Issac (Genesis 22:1-24), si Moises sa bundok ng Sinai nang ibigay sa kanya ang Kautusan (Exodus 19:1-25), si Elias sa bundok ng Carmelo nang idinalangin niya na patunayan ni Yahweh na siya ang tunay na Diyos (1 Hari 18) at marami pang iba. Dahil sa ang bundok ay tahimik at malamig sa tuktok, ito ay magandang pook-dalanginan. Sa kanyang pagtahak sa bundok na yaon, minarapat ni Hesus na manalangin bago gumawa ng napakahalagang desisyon para sa kalooban ng Ama at sa kaligtasan ng tao. At sa kanyang pananalangin, pinalakas ng Ama ang loob niya at nakita ng kanyang tatlong apostoles ang kanyang kaluwalhatian.

Marahil ay naranasan na din natin ang Transfiguration o ang pagpapakita ni Hesus ng kanyang kaluwalhatian sa atin. Ito ang mga panahong sa kabila ng takot at pangamba ay naranasan natin ang rebelasyon ng Diyos at inspirasyon upang tayo ay magpatuloy. Maaaring ang mga ito ay naganap sa mga pagkakataong di natin inaasahan.

Ibabahagi ko ang naranasan ko noong Youth Encounter. Nakapaglingkod na ako dati bilang staff dahil sa kakulangan ng mga tagapaglingkod sa programa ng parokya pero hindi ko naranasan ang maging participant. Dahil narinig kong may YE sa ating Vicariate ay naisipan kong sumali upang magkaroon ng karanasan at dahil na rin sa ating objective na magkaroon ng Parish Youth Formation Team. Akala ko dati ay ordinaryo lang ang mararansan ko dahil nagstaff na ako dati. Subalit, hindi pala. Isa pala iyong karanasang hinding-hindi ko malilimutan. Marami akong nakilalang mga kaibigan. At mas lalong napatatag ang pagsasamahan namin sa core group ng  PYC. Bukod pa roon, mas nakilala ko ang aking sarili at ang pakikitungo ko sa iba lalo na sa aking pamilya. Mas nalaman ko ang tunay na papel ko bilang anak at kapatid. At may session doon kung saan, naramdaman kong nangusap sa akin si Hesus. Hindi ko iyon inaasahan. Apat na araw lang iyon subalit hanggang ngayon ay nararamdaman ko pa rin ang inspirasyon tuwing naaalala ko.

Marami pang pangyayari ang naranasan ko ang inspirasyon at lakas ng loob na bigay ni Hesus. Maaaring lahat tayo ay nakaranas na ng mga pangyayaring ito. Maliban sa mga seminars, retreats at recollections, maaaring naransan natin si Hesus sa masasayang pangyayari sa ating buhay--- kagaya ng family reunions, Christmas and Easter celebrations, graduation, mga pagkakataong kasama natin ang ating mga kaibigan at maaari ding sa payak at simpleng pangyayari katulad ng mataimtim nating pananalangin, pagsisimba o pagbabasa ng Bibliya. Mga karanasang damang-dama natin ang kagalakang dulot ng presensiya ng Diyos.

Subalit, kagaya ng naranasan ng mga apostoles, ang mga ito ay pansamantala lamang. Maaring katulad tayo ni San Pedro na nagsabi kay Hesus nang makita niya ang kagandhan ng pangitain sa bundok: "Panginoon, mabuti’t naririto kami. Kung gusto ninyo, gagawa ako ng tatlong kubol, isa para sa inyo, isa para kay Moises at isa para kay Elias."(Mateo 17:4) Hindi niya nais gumawa ng tahanan para sa kanilang tatlo. Gusto lamang niyang gumawa ng kubol para mas tumagal ang magandang pangitain. Habang nagsasalita pa si Pedro, nililiman sila ng napakaliwanag na ulap. Mula rito’y may tinig na nagsabi, "Ito ang minamahal kong Anak na lubos kong kinalulugdan. Pakinggan ninyo siya!"(Mateo 17:5) Ang mga magagandang pangyayaring ito ay halimbawa lamang ng tunay na kaligayahan natin pagbaba sa bundok. Lagi sa aming pinaaalala bago magtapos ang YE: "Hindi ito ang tunay na mundo. Subalit, ang inyong mundo ay maaring maging ganito. Pinaaalalahanan lang kayo na posible ang ganitong mundo basta't kasama si Hesus."

Sa tuwing napaghihinaan ako ng loob, lagi kong ginugunita ang masasayang pangyayari na kasama ko si Hesus. Nasasabi ko sa aking sarili: "Posible pa ring maging masaya, nariyan siya bilang kaibigan at hindi ako matatakot." Huwag nating limutin ang magagandang karanasan nating kasama si Hesus. Ito ang ating inspirasyon sa patuloy nating pagtahak sa buhay.

Guardian of the Savior and Patron of the Young

And Jacob is the father of Joseph the husband of Mary, of whom was born Jesus, who is called Christ. (Matthew 1:16)

Jesus is the Word--- in the presence of God, with God in the beginning and equal to God. (John 1:1) And because of his aim to save all mankind, he became flesh and dwelt among us. (John 1:14)  He did not have a human father or I may say, he is not a fruit of union between a man and woman since, he is God who took his manhood through the Virgin Mary. Yet, he chose an earthly father to help him live in human ways and to guide him as he grow up.

In the picture of the Holy Family, we commonly see our Lord Jesus Christ with the Blessed Virgin Mary at his back with St. Joseph standing behind them. That is what St. Joseph's life is. He wants to be in the background. He wants to stay hidden so that Christ may be glorified. Gospels seldom mention him. And we only know little about him. Gospels never recorded a single word he said.

As we look at it, who among us wanted to become like St. Joseph? Who wants to be in the background? Most of the time, we want to be noticed and we hate to be set aside. We want others to acknowledge us. We don't want to be hidden and unappreciated. But as we reflect on the life of St. Joseph, it is in his humility that made him one of the greatest saints in heaven.

The life of St. Joseph is also the life of submission to God. He fully accepts the will of God revealed through his dreams. In spite of doubts, he believed. He believes in God's revelations although it is difficult for him to understand. Who will believe that the child in Mary's womb is not a fruit of intercourse but of the power of the Holy Spirit? Who will believe in a dream that there is someone threatening to kill an "ordinary" baby of a peasant woman? Joseph, who doesn't have the knowledge of the scribes and Pharisees shows faith and trust in God's words.

St. Joseph is also a model of genuine love. In human logic, he does not think that his fiancee Mary is pregnant through a miracle. It is not difficult to imagine how a young man would react if his girlfriend is pregnant without him recalling any sexual relations with her. Or if he finds out on the night before their wedding that his would-be-wife is pregnant by someone else. But the Gospels never said that he hated Mary. He never hurt her. He never exposed her to public shame. Rather, he wants to separate with her quietly. And while having a discernment, God reveals his plan for him and for mankind.

Let us imagine how a man would treat a child of his wife that would never be his own. Mary was pregnant before him being betrothed to him. Yet, he loves Jesus with the love of a real father for his son. He taught him how to be a skilled man like him and he also taught him genuine piety. Jesus as a man still needs to be taught the ways of life and that is why he grew up in wisdom and stature, pleasing to God and men. (Luke 2:52) And I also think that Jesus who taught his disciples how the Heavenly Father loves them--- that he will not give stones for bread nor a snake if they ask for fish (Luke 11:11), must have his earthly father in mind. Jesus experiences the love of his Heavenly Father through St. Joseph.

St. Joseph is also a model of chastity. After Mary gave birth to Jesus, he never touched Mary. They remained virgins out of their dedication to God. Their relationship as husband and wife teaches us that sexuality is a divine gift that we must use BOTH for procreation and for unitive purposes. Their love is great that is why there is no need to limit it through sexual intimacy. And since their mission is to take care of the Son of God, they lived chaste lives for this purpose. (Protestants may argue that Virgin Mary and St. Joseph must have children "based" on the scriptures. However, the brothers and sisters mentioned is due to the lack of the term relatives or cousins in Hebrew language. And the doctrine of Mary's Perpetual Virginity is based on the Apostolic tradition.)

St. Joseph is widely known as the patron of workers since he works as a carpenter in Nazareth. He is a skilled craftsman and in their time, they belong to the middle class of the society. He is a model of how we must work--- we must work diligently, professionally and out of love.

Tradition indicates that he died before Jesus began his ministry. Because, unlike Mary, Gospels make no mention of him after Jesus began his public mission. On the cross, Jesus entrusts Mary to John and after he died, a disciple named Joseph of Arimathea took his body. That means if Joseph, his earthly father is still alive, he will be the one who will take care of his dead body according to a Jewish custom. And since he died in the presence of Jesus and Mary, he is also invoked as the patron for a happy death.

He took care of Jesus even before Mary gave birth until Jesus grew up, so he is also the protector of the young. He was the one who look for the place for Mary to give birth, the man who took Mary and the baby into Egypt to escape the murder ordered by Herod and he was the one who look for Jesus when he was lost in the temple. So, I invite my fellow young people to have a devotion to St. Joseph.  As we live in this critical period of our growth--- being exposed to harmful influences of the mass media, false ideologies and doctrines, terrible conflicts and peer pressures, violence and crimes--- let us invoke his help to shield us from harm and help us grow in wisdom and maturity just as his son, Jesus Christ wants us to be.

I am his devotee. After my father died, I prayed to him that he will guard and guide me like my father. And now, I can say that I am free from harm, I am stronger amidst my problems and I feel closer to God than before. I credit it through my devotion to him. I can also say that there is no petition I allowed to pass in his intercession was left unanswered.

Oh, St. Joseph, whose protection is so great, so strong, so prompt before the throne of God. I place in you all my interests and desires. Oh, St. Joseph, do assist me by your powerful intercession, and obtain for me from your divine Son all spiritual blessings, through Jesus Christ, our Lord. So that, having engaged here below your heavenly power, I may offer my thanksgiving and homage to the most loving of Fathers.

Oh, St. Joseph, I never weary of contemplating you, and Jesus asleep in your arms; I dare not approach while He reposes near your heart. Press Him in my name and kiss His fine head for me and ask him to return the Kiss when I draw my dying breath. St. Joseph, Patron of departing souls - Pray for me.

Pagsubok sa Ilang

Pagkatapos, si Jesus ay dinala ng Espiritu sa ilang upang tuksuhin ng diyablo. Siya'y nag-ayuno sa loob ng apatnapung araw at apatnapung gabi kaya't siya'y nagutom. (Mateo 4:1-2)

Sa mundong ito ay matatagpuan natin ang lahat ng uri ng tukso. Magbukas lang tayo ng telebisyon o magsurf sa internet ay makikita natin ang mga malisyosong programa na nakakasira sa ating mga kaisipan. Kahit magbukas tayo ng libro o magbasa tayo ng dyaryo, mababasa natin ang mga maling ideolohiya at katwiran. At kahit maging sa loob ng ating pamilya o sa pakikitungo natin sa ating mga kaibigan, maaring maging daan din sila upang malayo tayo sa katotohanan at maging malapit sa kasalanan.

Si Hesus bilang Diyos na nagkatawang tao ay natukso rin. Sabi nga sa kasulatan, siya ay tunay na tao katulad natin mailban lang sa kasalanan. Nagugutom din siya, nauuhaw, nagtatrabaho, nanalangin sa Diyos at nakakaramdam din ng galit, pag-ibig o maging pita ng laman. Subalit, ang kanyang pag-ibig sa Ama ay mas mahalaga kung kaya, napagtagumpayan niya ang mga tukso at nanatili sa kanyang misyon.

Sa unang linggo ng Kwaresma, pinagninilaynilayan natin ang pagsubok ni Hesus sa ilang. Tatlong beses siyang sinubok. At napagtagumpayan niya ang mga ito. Sa panahon din ng Kwaresma, ang bawat Kristiyano ay iniimbitahan din na katulad ni Hesus na manalangin, magsakripisyo at magbalik-loob sa Diyos sa loob ng apatnapung-anim na araw. Ang Kwaresma ay galing sa salitang Espanyol na Cuarenta  na ang ibig sabihin ay apatnapu. (Hindi binilang ang anim na linngo sa Kwaresma.) Ang panahong ito ay itinulad sa apatnapung araw ding pananalangin ni Hesus sa ilang pagkatapos na siya ay binyagan bilang paghahanda sa kanyang ministeryo. Kung kaya ang apatnapung araw na ito ay ating paghahanda rin natin sa pagdiriwang ng Misteryo Paskwal sa pamamagitan ng pananalangin at pagpapakabanal sa sarili.

Marapat na mapagnilayan rin natin ang mga pagkakataon sa ating buhay na kung saan, tayo ay nasa "ilang". Maaring ang mga pagkakataong ito ay hindi natin ginusto subalit naging kaparaanan ng Diyos upang tayo ay mapalapit sa kanya. Maaring ang mga pagkakataong ito ay yaong nagiging mabigat ang ating pakiramdam tuwing tayo ay nananalangin, nagdedebosyon o naglilingkod sa Diyos. Maaring ang mga pagkakataong ito ay yaong  dumaraan ang ating pamilya sa mabibigat na pagsubok. O halimbawa, sa mga panahong nagkakaroon ng alitan at hidwaan sa loob ng isang mahigpit na pagsasamahan ng magkakaibigan. HIndi ito niloob ng Diyos. Hindi siya kailanman nagnanais na tayo ay maging malungkot. Subalit, pinahihintulutan niya itong mangyari upang ipakita ang kanyang kapangyarihan at upang maging mas matatag tayo sa ting pananampalataya at relasyon sa kanya. Ang mga pagkakataong ito, kagaya ng karanasan ni Hesus sa ilang ay maituturing panahon ng grasya o kairos na kung saan, marami tayong natututunan, mas lumalakas tayo at mas napapapalalim natin ang relasyon natin sa Diyos at sa bawat isa.

Sa mga pagkakataong ito, huwag nating aksayahin ang grasya ng Diyos, patuloy tayong magnilay na sa kabila ng mga pagkakataong magulo ang isip natin o nalilito tayo kung ano ang marapat nating gawin. Marapat din na sa mga pagkakataong ito ay dagdagan natin ang ating pananalangin nang hindi tayo madaig ng tukso. Mabisa rin ang panalangin upang mas makapagconcentrate tayo sa dapat nating gawin. At dapat naroon din ang pagsasakripisyo para sa mabuting layunin. Halimbawa, kung may hindi pagkakasundo sa magkakaibigan, kailangang naroon ang pagsasakripisyo mo ng oras upang magkaroon ng panahong mapagusapan ang isyu at magkaroon ng pagkakaintindihan. O maari ring naroon ang pagsasakripisyo ng iyong pride upang mapatawad mo siya at muling tanggapin.

Isa sa mga paborito kong santo ay si San Juan dela Cruz, isang paring Espanyol. Sabi niya, kung kinakailangang dumaan sa gabi upang maranasan ang pagbubukang-liwayway, gayundin sa buhay espiritwal. Kinakailangang dumaan tayo sa gabi ng pananampalataya--- madilim, walang katiyakan, mga pagkakataong nararamdaman natin ang ating mga kahinaan, upang magkaroon tayo ng lakas, sigla at inspirasyon sa patuloy nating pagtupad sa ating misyon. Hingin natin ang tulong ng Diyos na gabayan tayo sa mga pagkakataong iyon.

Iseshare ko sainyo ang isa sa mga paborito kong kanta: ang Holy Darkness ni Dan Schutte. Ito ay hango sa mga turo ni San Juan dela Cruz. Marami pong salamat.

The Time of Grace

For God says, "At just the right time, I heard you. On the day of salvation, I helped you." Now is the acceptable time! Now is the day of salvation! (2 Corinthians 6:2)

Today is Ash Wednesday, the beginning of the season of Lent which is a forty-six day preparation for the celebration of Easter. (Forty six days because it includes the six Sundays of Lent.)  This day, aside from Good Friday maybe the "most hated day" in the Liturgical Calendar because the Church invites us to pray intensely, abstain and fast. I remember last night, during the dinner in celebration of Fr. Orly's Silver Sacerdotal Anniversary, I said to one of the youth member beside me, "Eat a lot now since it is fasting tomorrow." But she asked me, "Why brother, is it necessary?" "Yes", I replied. "It is one of the commandments of the Church." She said, "I don't want it and I can't do it."

Why do the Church oblige us to fast and abstain? Because it is one way of taming our senses and teaching us sacrifice. It is in being faithful to small things that we can be more faithful in greater things. And I would say, it is not only today or in Good Friday that we must fast and abstain but also during the Fridays of Lent and even everyday as much as possible. When I say fast, it is not only about not taking food or eating less.  When I say abstain, it is not only not eating flesh meat. But more importantly, from pleasures that may lead us to sin. For example, watching movies or internet browsing or even texting. When you are in the habit of subscribing to unlimited texting everyday, you can practice subscribing only once a week. Or when you are fond of watching teleseryes three or four hours every night, you can just watch TV only for an hour. And you can use the time you sacrificed by praying or reading the Bible or an inspirational book. In this way, we lead ourselves closer to holiness.

This is also the season of prayer and meditation. We actually commemorate how Christ fasted and payed for forty days in the desert while being tempted by the Devil. We are invited by the Church to intensify prayer and reflect on the real meaning of our lives. We actually begin the Lenten Liturgy by the mass or a Liturgy of the Word with the imposition of ashes which reminds us of our mortality and how we need to repent and turn our lives to God.

"Faith without works is dead." (James 2:17) That is why we are also invited to do acts of mercy. We are asked to help the poor and those in need. It is the time to help the beggars that we meet on the road or our classmate or coworker in need of financial or moral help. "There is no person so poor that he cannot give anything nor a person so rich that there is no room to receive some enrichment." There are lots of good works that we can do in a day: food for a hungry person that we meet on the way, or to a friend in need of advice, to our brother or sister in need of instruction, to a dead relative in need of our prayers. The Church lists fourteen works of mercy, seven which meets the bodily needs of our brothers and sisters and seven for their spiritual needs. But the circumstances by which we could help are limitless.

Seven corporal works of mercy

1. To feed the hungry
2. To give drink to the thirsty.
3. To clothe the naked.
4. To visit and ransom the captive, (prisoners).
5. To shelter the homeless.
6. To visit the sick.
7. To bury the dead.

Seven spiritual works of mercy

1. Instruct the uninformed
2. Counsel the doubtful;
3. Admonish sinners;
4. Bear wrongs patiently;
5. Forgive offenses willingly;
6. Comfort the afflicted;
7. Pray for the living and the dead.

When you hear the word "Lent", what first comes to your mind? Is it hunger for holiness or discomfort to set aside the pleasures of this world? I hope this Lent will truly satisfy our spiritual hunger which is more than the hunger of this mortal body.

"Do not be sad this day for rejoicing in the Lord must be your strength!" (Nehemiah 8:12)

Matibay na Pundasyon

"Hindi lahat ng tumatawag sa akin, 'Panginoon, Panginoon,' ay papasok sa kaharian ng langit, kundi ang mga tao lamang na sumusunod sa kalooban ng aking Ama na nasa langit. Sa Araw ng Paghuhukom marami ang magsasabi sa akin, 'Panginoon, hindi po ba kami ay nagpahayag ng mensahe mula sa Diyos, nagpalayas ng mga demonyo at gumawa ng mga himala sa iyong pangalan?'  Ngunit sasabihin ko sa kanila, 'Hindi ko kayo nakikilala. Lumayo kayo sa akin, kayong mga gumagawa ng kasamaan. Kaya't ang bawat nakikinig at nagsasagawa ng mga salita kong ito ay maitutulad sa isang taong matalino na nagtayo ng kanyang bahay na ang pundasyon ay bato. Umulan nang malakas, bumaha, at binayo ng malakas na hangin ang bahay na iyon, ngunit hindi nagiba sapagkat nakatayo iyon sa bato. Ang bawat nakikinig ng aking salita ngunit hindi naman nagsasagawa ng mga aral na ito ay maitutulad naman sa isang taong hangal na nagtayo ng kanyang bahay sa may buhanginan. Umulan nang malakas, bumaha at binayo ng malakas na hangin ang bahay. Ito ay bumagsak at lubusang nawasak."(Mateo 17:21-27)

Alam ni Hesus na mahahati sa dalawa ang kanyang mga alagad. Ang mga totoong mananampalataya at ang mga nananampalataya subalit namumuhay ng hindi ayon sa kanyang kalooban. Inihahayag niya ang kaligtasan sa una at kaparusahan sa ikalawa.

Sa ebanghelyo, mapapansin natin na kahanga-hanga ang mga ginawa ng kanyang mga alagad--- nagpahayag ng kanyang Mabuting Balita, nagpalayas ng mga demonyo at gumawa ng maga himala. Gayunpaman, sinasabi ni Hesus sa kanila na hindi niya sila kilala! (Mateo 7:23) Kung gayon, sino ang mga taong tunay na kinikilala sa Panginoon?

Sinsabi sa Juan 10:27-28 na ang mga 'tupa' ni Hesus ay nakikinig sa kanya. Kilala niya sila at sumusunod naman sa kanya. Kung gayon, ang mga taong ito ay inihahalintulad ni Hesus sa mga tupa na alam ang tinig ng kanilang amo. Sila ang maga taong nakikinig sa kanyang mga salita at tumutupad nito. Kung gayon maaari nga tayong gumawa ng mga kahanga-hangang bagay para sa Diyos. Maari nga tayong makapaglingkod sa kanya at makapagpahayag ng Ebanghelyo. Subalit, maaari namang ang mga iyon ay hindi ayon sa kanyang kalooban. Halimbawa, nasa simbahan tayo dahil sa ating mga kinasanayan o upang mas maparangalan tayo ng ibang tao. O maari namang nakikinig tayo ng mga salita ng Diyos hindi kinakikitaan sa ating pang-araw-araw na buhay. O nananalangin nga tayo subalit madaling maghimutok at mabagabag sa mga pagsubok na dumarating sa ating buhay.

Magandang isaisip din natin: Bakit ba ako nananalangin, nagsisimba o naglilingkod sa Simbahan? Dahil lang ba ito sa mga masasayang events? O dahil lang sa mga kaibigan? Kung sakaling umalis ang aking mga kaibigan, aalis rin ba ako? Dahil ba sa acceptance o papuri na naririnig ko sa iba? O dahil sa gusto kong mapaglingkuran ang Diyos? Nakikita ba sa aking buhay ang tunay na paglilingkod? O Kristiyano lang ako tuwing linggo o kung may okasyon? Matapat ba ako sa paaralan o sa aking trabaho? Maayos ba akong makitungo sa iba o taliwas ang aking mga ginagawa sa loob at labas ng Simbahan?

Sinasabi ni Hesus na ang sinumang nakikinig sa kanyang mga salita at tumutupad niyon ay katulad sa isang taong nagtayo ng bahay na may matibay na pundasyon. Kung gayon: kumusta ang ating paglilingkod sa Diyos? Kumusta ang ating pananampalataya? Matibay ba ito sa kabila ng mga pagsubok o panghihina? Madalas ba tayong paghinaan ng loob o magkaroon ng katamaran sa paglilingkod sa kanya? Kung gayon, tingnan natin ang pundasyon nito. Saan ba ito nakatayo--- sa emosyon lang ba?  O sa magagandang layunin? Sa mga kaibigan ba? sa ating Ego? O kay Hesus?

Ang bahay na siyang sumisimbulo sa ating puso--- kung nakatayo sa magagandang hangarin na ipinagkaloob ng Espiritu Santo ay mananatiling matibay. Salamat sa grasya ng Panginoong Hesus!


"Magagawa ko ang lahat sa pamamagitan niyang nagpapalakas sa akin." (Filipos 4:13)